Internet magazin za liberalnu Srbiju
Konzervativizam nije nikada posmatrao pojedinca ni kao mogućeg piona drugih ljudi, ni kao deo opšteg kolektiviteta u kojem bi se zanemarivala njegova uzvišenost i odvojeni identitet. Tokom istorije, pravi konzervativizam bio je podjednako u ratu kako sa autokratama, tako i sa „demokratskim“ Jakobincima.
Jedna metafora kao podsećanje na kulturološki potisnutu istinu da svaka vlast izopačuje ljude, a apsolutna vlast apsolutno izopačuje.
Tokom mog odrastanja u bivšoj Jugoslaviji, Tito je dekretom policije i voljom proleterskih brigada postao najveći i najdraži sin jugoslovenskih naroda. A pogledajmo Reganov legat, on je spontano postao najveći sin svih ljudi u svetu kojima je stalo do individualnih sloboda i pravne zaštite od volje većine.
Košmar ili negativna utopija o svetu koji, zbog globalizacije, gubi svoju lingvističku i kulturnu šarolikost i postaje kulturna svojina Sjedinjenih Američkih Država, nije ekskluzivni domen levičarskih političara koji se nostalgično osvrću ka Marksu, Maou, ili Če Gevari. Ovaj delirijum progonjenosti — podstaknut mržnjom i zavidljivom zlobom prema severnoameričkom džinu — primetan je i u razvijenim zemljama sa visokom kulturom, i ne samo u jednom političkom sektoru, levici, nego i u centru i na desnici.
Informacije o političkoj situaciji u Sjedinjenim Državama koje čitam u srpskoj štampi imaju jedan zajednički imenitelj: za one koji šalju te izveštaje činjenice nisu od značaja.
Obeležavajući stogodišnjicu rođenja Berija Goldvotera (1909-1998). Katalaksija objavljuje njegov slavni govor iz 1964. godine povodom nominacije za predsedničkog kandidata Republikanske partije.
Prenosimo polemiku koja se razvila na stranicama “Danasa” povodom teksta Ivana Jankovića “Levičarske zablude o SAD”
